مسئله بودجه اختصاص یافته به حوزه زنان و خانواده زمانی رنگ جدی به خود گرفت که پس از اظهارات رئیس اسبق مرکز مشارکت زنان در مورد کاهش بودجه این مرکز به یک سوم در سالهای اخیر، نمایندگان زن مجلس نیز در زمان بررسی بودجه به این موضوع اعتراض کردند. این در حالی است که نام "مرکز مشارکت زنان" به "امور زنان و خانواده" با هدف گسترش ماموریتهای و وظایف این مرکز به حوزه خانواده تغییر یافت ولی عملا بودجه این مرکز یه جای افزایش با کم مهری و کاهش مواجه شد. مرکزی که پیش از این مجموع اعتبارات دریافتی آن به 24 میلیارد تومان می رسید در حالی اعتبارش به هشت میلیارد تومان در سال 88 و با کمی افزایش به حدود 10 تا 11 میلیارد تومان در سال جاری رسید که ماموریت و مسئولیتهای بیشتری برای آن تعریف شده است. مسئولان مرکز امور زنان و خانواده این کاهش بودجه را با اتکا به ارائه رقم بودجه اختصاصی به خود این مرکز، انکار می کنند ولی در صورتی که اختصاص بودجه های استانی مراکز امور زنان را در نظر بگیریم این کاهش بودجه کاملا مشخص است. این در حالی است که ساختار تشکیلاتی امور زنان استانها از سطح مشاور به اداره کل ارتقا پیدا کرده است. پیش از این اگر چه اعتبار خود مرکز امور زنان رقم بالایی نبود ولی بودجه قابل توجهی در قالب 25 صدم درصد از بودجه های استانی به امور زنان اختصاص پیدا می کرد که در نهایت بودجه نسبتا مناسبی برای زنان در کل کشور بود. ولی در سالهای اخیر با وجود مصوبه قانونی برای اختصاص این میزان بودجه، برخی استانداریها در اختصاص میزان بودجه سلیقه ای عمل کرده و اعتبارات اختصاص یافته به سطح پایینی کاهش پیدا کرد. بودجه حوزه زنان مکفی نیست عضو فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی در اعتراض به بودجه مرکز امور زنان و خانواده می گوید: با توجه به نگاه رئیس‌ جمهور به مباحث زنان، مقوله فرهنگ و نقش موثر و ویژه‌ ای که زنان در زمینه فرهنگ دارند، اعتبار در نظر گرفته شده برای امور زنان را مکفی نمی‌دانیم. زهره الهیان در ارزیابی خود از بودجه پیشنهادی دولت برای حوزه زنان در سال جاری به "مهر" تصریح می کند: بودجه در نظر گرفته شده برای مرکز امور زنان و خانواده در لایحه بودجه سال 89 تقریبا مشابه سالهای گذشته است. به گفته نماینده تهران در خانه ملت، اعضای فراکسیون زنان در تلاشند تا اعتباری مستقل برای امور زنان استانداریها لحاظ شود، چرا که در بودجه امسال دولت اعتباری برای اداره کل امور زنان و مشاوران امور بانوان استانداری‌ها در نظر گرفته نشده است. مرکز امور زنان طرح خاصی را برای دریافت بودجه ارائه نکرد بسیاری از کارشناسان کاهش بودجه مرکز امور زنان را به دلیل ارائه نکردن طرحهای قوی در این حوزه برای دریافت بودجه، تغییر مدیران این مرکز و عدم انجام برنامه ریزی مناسب و اداره شدن این مرکز بدون رئیس برای ماههای طولانی در سال 88 و به ویژه در زمان ارائه لایحه بودجه می دانند. رئیس فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی در این زمینه معتقد است که مرکز امور زنان و خانواده برنامه های جامعی را برای دریافت بودجه بیشتری ارائه نکرده و کاهش میزان بودجه به این مرکز بر می گردد. طیبه صفایی در گفتگو با مهر ادامه می دهد: در زمان بررسی بودجه بارها از مسئولان این مرکز خواستیم تا در فراکسیون زنان مجلس حاضر شده و نیازهای خود را اعلام کنند ولی ظاهرا مسئولان مرکز از میزان بودجه اختصاص یافته رضایت دارند. وی با بیان این که اگر مرکز امور زنان و خانواده برنامه های عملیاتی و اجرایی داشته باشد می تواند بودجه بیشتری را جذب کند، می افزاید: با رئیس جمهور هم در این زمینه صحبت کردیم و ایشان نیز بارها اعلام کرده اند که مشکلی در اختصاص بودجه به حوزه زنان ندارند در صورتی که در عمل نشان دهیم برنامه های خوبی را برای اجرا داریم. این نماینده مجلس با تاکید بر این که اختصاص بودجه بر اساس برنامه های اعلامی است، می گوید: در صورتی که برنامه های جامعی از سوی مرکز ارائه می شد متناسب با طرحها بودجه با کمی نوسان اختصاص پیدا می کرد. بودجه ای به امور زنان استانها نمی رسد در سالهای اخیر با وجود این که دفاتر استانی امور زنان از سطح مشاور به اداره کل ارتقاء یافت ولی عملا این ارتقا تشکیلاتی به افزایش فعالیتها و اقدامات این دفاتر و اثرگذاری آنها در استانها منجر نشد چرا که استانداران بر خلاف قانون، اقدام به هزینه کرد 25 صدم بودجه زنان در بخشهای دیگر به صورت سلیقه ای کردند. رئیس فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی در مورد بودجه دفاتر استانی مراکز امور زنان ادامه می دهد: در آینده با وزیر محترم کشور جلساتی را در مورد اختصاص بودجه به دفاتر امور زنان استانها برگزار می کنیم چرا که یکی از قابلیتهای چشمگیر ما در حوزه زنان و خانواده در استانها و از طریق مدیران کل امور زنان و خانواده پیگیری می شود. وی می افزاید: در گذشته و دولتهای قبل 25 صدم درصد بودجه استانها به برنامه های مشاور زنان اختصاص پیدا می کرد ولی این بودجه موردی و سلیقه ای بود. صفایی تاکید کرد: از آقای نجار وزیر کشور خواسته شده تا در جلسات خود با استانداران به آنها تاکید شود که درصدی از بودجه خود را به حوزه زنان اختصاص دهند تا اگر کمبود بودجه ای هست از طریق بودجه وزارت کشور و بودجه های استانی جبران شود و بحث زنان و خانواده را در استانها جدی بگیرند. بودجه مرکز زنان کم نشده، بودجه استانی زنان حذف شده است در عین حال مریم مجتهدزاده رئیس مرکز امور زنان و خانواده در این زمینه به خبرنگار مهر گفت: در دولت اصلاحات بودجه مرکز امور مشارکت زنان در حدود سه میلیارد تومان بوده است البته در برنامه سوم توسعه آمده بود که 25 صدم درصد بودجه استانها باید صرف مباحث حوزه زنان شود که این بودجه نیز در حدود ۲۱ میلیارد تومان می شد. وی با بیان این که در مجموع مرکز امور زنان و خانواده در آن زمان ۲۴ میلیارد تومان بودجه داشته است، ادامه داد: در برنامه چهارم توسعه قیدی برای مبلغ بودجه استانی که باید صرف مباحث حوزه زنان شود، عنوان نشده است به همین دلیل استانها موظف هستند هر گونه طرح و برنامه ای که مورد نیاز استان هست را تامین اعتبار کنند. وی با بیان این که بودجه مرکز امور زنان و خانواده در مقایسه با دولتهای پیشین کاهش پیدا نکرده ادامه می دهد: بودجه سال گذشته مرکز در حدود هشت میلیارد تومان بوده و امسال میزان بودجه به حدود ۱۱میلیارد تومان افزایش یافته که این میزان در زمان دولت اسبق سه میلیارد تومان بوده است. مشکل بودجه با استراتژی ارزش آفرینی حل می شود معاون طرح و برنامه مرکز امور زنان و خانواده هم در مورد بودجه این مرکز می گوید: بودجه مرکز زنان و خانواده در سال 89 نه تنها کاهش پیدا نکرده بلکه افزایشی در حدود 15 درصد نسبت به سال گذشته داشته است. پروین هدایتی می افزاید: این مرکز با اتخاذ دو استراتژی ارزش آفرینی و ساماندهی فعالیتها می تواند با همین بودجه هم برنامه های خود را اجرا کند. وی ادامه می دهد: برنامه های سال 89 مرکز زنان به گونه ای تنظیم شده است که در ارتباط با دیگر وزارتخانه ها و استانهاست و برنامه های خود را به صورت مشترک با وزارتخانه و استانها در قالب طرحهای مشترک در حوزه فعالیتهای تخصص آنها اجرا می کنیم. هدایتی می گوید: پیش از این طبق مصوبه قانونی می بایست 25 صدم بودجه هر استان توسط مرکز امور بانوان هزینه می شد ولی در چند سال اخیر این مصوبه کمتر اجرایی شده است و تلاش می کنیم تا این مصوبه را با قوت لازم به اجرا برسانیم و اداره کل امور بانوان استانها که هم اکنون ارتقا سازمانی پیدا کرده بتواند بودجه لازم خود را از خود استانها دریافت کند. وی در مورد این که چه میزان بودجه توسط سایر دستگاهها و وزارتخانه ها به بخش زنان اختصاص پیدا می کند ادامه می دهد: با وزارتخانه های مختلف در قالب طرحهای مشترک برنامه هایی را اجرا می کنیم که بخشی از بودجه این طرحها توسط مرکز و بخشی هم از طریق این وزارتخانه ها تامین می شود و خود این وزارتخانه ها نیز بنا به ماموریتهایی که در حوزه های اجرایی خود دارند بودجه خاصی به بخش زنان اختصاص می دهند. وی تاکید می کند: میزان بودجه اختصاصی به بخش زنان توسط وزارتخانه ها از مدل خاصی پیروی نمی کند بلکه بستگی به مخاطبان هر دستگاه اجرایی و سطح مخاطبان آن دارد. معاون مرکز امور زنان و خانواده ادامه می دهد: در استانها نیز طرحهایی در سفرهای استانی رئیس جمهور به تصویب می رسد که بر اساس آن بودجه اختصاص پیدا می کند. مثلا در یکی از سفرهای استانی طرح حرفه آموزی 6 هزار نفر از زنان جنوب کرمان تصویب شد و برای اجرای آن تفاهم نامه ای با سازمان میراث فرهنگی امضا شده که این طرح در یک کار مشترک اجرا می شود. وی در پاسخ به این که آیا بودجه مرکز امور زنان و خانواده کافی است می افزاید: همه دستگاهها هر میزان بودجه هم که به آنها تعلق گیرد باز اعتقاد دارند که متناسب با برنامه های آنها نیست ولی ما اعتقاد داریم با اتخاذ سیاستهایی برای ساماندهی فعالیتها و ارزش آفرینی می توان از این بودجه به عنوان اهرم استفاده کرد و فعالیتهای بزرگی تری از آنچه که در توان بودجه ای ما به نظر می رسد انجام دهیم. وی در مورد ردیفهای بودجه ای در نظر گرفته شده برای مرکز امور زنان و خانواده می گوید: ردیفهای بودجه ای مرکز همه ساله از طریق معاونت راهبردی رئیس جمهوری تعیین می شود ولی انتظار داریم بتوانیم سرفصلهای بودجه را نسبت به سالهای گذشته منعطف تر کنیم تا بودجه ها را در ادامه فعالیتهای هزینه کنیم. اگر چه نحوه هزینه کرد بودجه های هر سازمان و دستگاهی از میزان بودجه اختصاصی به آن اهمیت بیشتری دارد ولی نباید فراموش کرد که بدون اختصاص بودجه نمی توان انتظار انجام اقدامات موثری را در هر حوزه ای داشت. مرکز امور زنان و خانواده نیز با وجود این که در دو دولت اخیر با افزایش وظایف و مسئولیتها مواجه شد ولی در عمل بودجه آن به طور چشمگیری کاهش پیدا کرده است که شاید علت آن نبود برنامه های روشن در این حوزه برای دریافت بودجه و تمرکز بر فعالیتهای مناسبتی و معمول است.